ستبر و سبز چون کاجی دلاور/درختی جاودان باش ای معلم
بدور از فتنه ی ایام پیری/همیشه نوجوان باش ای معلم
ز شمع جان خود روشن نمودی/ره فردا،شب ظلمانیم را
خطا کردم من و بخشیدی از مهر/خطای حاصل از نادانیم را
الفبا را به رمز مهر با عشق/مرا آموختی با بردباری
هزاران بار گفتی گفته ها را/محبت بود در لحن تو جاری
غمت در سینه،لبخند تو بر لب/حکایت دارد از روح بلندت
سهیلی،اختری بالانشینی
ز اهریمن کجا باشد گزندت
نظرات شما عزیزان: